Keuzestress

De afgelopen weken was ik weer eens veel te druk om me aan mijn met mezelf gemaakte afspraken te houden. Mijn laatste post schreef ik vlak na mijn tentamens. Inmiddels heb ik cijfers teruggekregen en kan ik jullie meedelen dat ik alle vakken van het eerste semester heb gehaald!!!
Mijn cijfers waren ook nog eens veel beter dan ik had verwacht. Na mijn winterdip, de griep en alle stress zou ik al heel blij zijn geweest als ik voor alle vakken een 5,5 had gehaald en in ieder geval niets hoefde te herkansen. Maar wat doe ik? Ik haal een 6,8 voor Mens en Gedrag, een 8,5 voor Recht, een 8,7 voor Beroep Sociaal Werk en een 7 voor mijn verslag over de leefwereld van de ander. Ik blijf mezelf verbazen.
Het tweede semester bestaat uit allemaal nieuwe vakken. In het begin best even wennen dus. Van de meeste vakken heb ik alweer twee colleges gevolgd en weet ik ongeveer wat er van me verwacht wordt. Als alles goed blijft gaan, haal ik in één jaar mijn propedeuse: de wens van elke eerstejaars.

Profielkeuze

De week na de tentamens stond in het teken van de profielkeuze die alle eerstejaars studenten Social Work binnenkort moeten gaan maken. We kunnen kiezen uit drie profielen: Jeugd, Welzijn en Samenleving en Zorg.
Als je voor jeugd kiest, ga je, zoals de naam al zegt, met kinderen en jongeren werken. Kies je voor Zorg, dan richt je je op doelgroepen die langdurige zorg nodig hebben. Welzijn en Samenleving is het breedste profiel, dat vooral gericht is op het verbinden van mensen en het versterken van eigen kracht.
Mij lijkt werken met GGZ-cliënten, (ex)verslaafden of (ex)gedetineerden heel interessant. Zowel met profiel Welzijn en Samenleving als met profiel Zorg zijn er mogelijkheden om met deze doelgroepen te werken. Ik twijfel dan ook erg tussen deze twee profielen.
Welzijn en samenleving heeft als voordeel dat je met veel verschillende cliënten in contact komt en hen echt kunt activeren. Ik ben nogal gevoelig voor sleur en heb regelmatig nieuwe uitdagingen nodig. Een nadeel is dat, hoewel je als professional met dit profiel ook veel achter de schermen werkt, er ook veel ambulant werk bij kan komen kijken. Telkens naar verschillende locaties reizen is met mijn beperking niet goed haalbaar. Ten eerste ben ik aangewezen op het ov of lopen, waardoor een reis al gauw een stuk langer duurt dan wanneer je de auto of de fiets kunt pakken. Ten tweede kan ik me maar moeilijk redden in een onbekende omgeving. Het aanleren van nieuwe routes kost vaak veel tijd en energie. Ik moet dus op tijd weten waar ik moet zijn, wat niet altijd kan binnen een baan waarin ook crisissituaties kunnen voorkomen en je flexibel moet zijn.
Profiel Zorg heeft als voordeel dat je sneller werk kunt vinden binnen een instelling. reisproblemen spelen dan een minder grote rol. Het nadeel is dat het binnen Zorg om meer langdurige relaties met een kleinere groep cliënten gaat, wat me een stuk minder aanspreekt dan de diversiteit die je met profiel Welzijn en Samenleving zal tegenkomen.
Kortgezegd moet ik dus een afweging maken tussen mijn gevoel en de praktische dingen waar ik tegenaan loop met mijn beperking.
Gelukkig heb ik nog even de tijd om een keuze te maken en zijn er vast een heleboel mogelijkheden waar ik nog niet aan heb gedacht.
Wat zouden jullie mij aanraden? Advies en tips zijn welkom.

Goede voornemens

De eerste maand van 2019 zit er alweer bijna op. Een goed moment dus om eens kritisch te kijken hoe het er voorstaat met mijn goede voornemens. Ik hoef niet lang na te denken om tot de conclusie te komen dat alleen mijn voornemen om minder vlees te eten nog redelijk standhoudt. Van de rest (me meer focussen op mijn studie, meer tijd vrijmaken om te schrijven, minder sarcastisch zijn en mijn vriendenkring uitbreiden) vraag ik me nu al af waarom ik het me überhaupt heb voorgenomen.
Wat mijn studie betreft: ik had de afgelopen weken meer stress dan ooit. De ‘dip’ waar ik in mijn vorige post over schreef, bleek een abnormaal lange voorloper van de griep te zijn. De tweede week van mijn kerstvakantie heb ik grotendeels hoestend en proestend op de bank doorgebracht. Het kwam dus niet echt goed uit dat ik juist toen heel druk was.
Naast een dagje naar Zwolle om aan een studieopdracht te werken, had ik een aantal belangrijke afspraken. Ten eerste had ik een intakegesprek bij bijlesbureau StudentsPlus. Het gesprek verliep heel goed en ik heb inmiddels een eerste bijlesleerling. Mijn bijbaantje is dus eindelijk een feit. Ten tweede had ik een kennismakingsafspraak met een tweede maatje voor mijn stage bij Vriendendiensten Deventer. We hadden het meteen heel gezellig samen, dus ik denk dat we de komende maanden een leuk contact kunnen gaan opbouwen. Al met al een heel goed begin van mijn jaar.
Het nadeel van ziek zijn is dat je al na een afspraak van een uur het gevoel hebt dat je een marathon hebt gelopen en zodra je thuiskomt zo snel mogelijk weer onder een dekentje verdwijnt. Het gevolg was dat ik die week verder niets voor school heb gedaan, en dat terwijl ik alles alweer vreselijk had uitgesteld. Uiteindelijk moest ik alles in twee weken proppen. Vraag me niet hoe, maar alles is ingeleverd en ik heb mijn tentamens met een redelijk goed gevoel afgerond. Er is niets heerlijkers dan het gevoel dat je hebt als alles eindelijk achter de rug is.
Ik heb me vast voorgenomen het de volgende periode anders aan te pakken en de dingen meer te spreiden. Uiteindelijk heb ik alleen mezelf met dat uitstelgedrag en deze stress wil ik in het vervolg echt liever voorkomen. Hopelijk komen onze persoonlijke gevoelens en onze socialisatie komend semester minder centraal te staan, want al dat gereflecteer op mijn opvoeding vind ik nogal confronterend, waardoor ik de dingen nog erger heb uitgesteld dan ik altijd al deed.
Ik ga ook nog een poging doen me aan mijn voornemen om meer te schrijven te houden en elke week een nieuwe post proberen te plaatsen. Bovendien wil ik proberen voor de zomervakantie klaar te zijn met mijn eerste boek. Mijn leven is veel te leuk en er gebeurd veel te veel om mijn lezers lang in de steek te laten.
Tot de volgende keer maar weer :-).

State of mind

De afgelopen tijd zijn er weinig interessante dingen gebeurd om over te kunnen schrijven. Ik heb al een paar weken last van een soort winterdip. Ik haal weinig energie uit de dingen die ik doe en kan me nergens toe zetten. Nu ben ik sowieso niet zo’n wintermens, maar dit jaar heeft mijn stemming er wel heel erg onder te lijden. Ik lijk bepaald niet de enige te zijn die hier last van heeft, want ook bij veel van mijn klasgenoten was de motivatie in de laatste schoolweken tot een nulpunt gedaald.

Gelukkig is het nu vakantie en kan iedereen even stoom afblazen. Hopelijk zitten we na de vakantie allemaal weer wat beter in ons vel.
　

Tijdens de kerstdagen ben ik lekker thuisgebleven. Bij ons thuis wordt kerst niet heel uitgebreid gevierd, dus ik heb vooral veel gelezen. Heerlijk relaxed.
Morgen ga ik met mijn moeder gezellig een dagje winkelen in Kleef. Voor de lezers die mij nog niet zo goed kennen: ik ben een beetje een Duitslandfreak. Zo’n dagje is dus een enorme boost voor mijn humeur.
Zaterdag komt mijn beste vriendin logeren. Dat is natuurlijk altijd leuk. We hebben elkaar al een hele tijd niet gezien en hebben elkaar een heleboel te vertellen. Dat wordt dus weinig slapen en veel kletsen.

　
De tweede week van de vakantie wordt een wat drukkere week. Ik ga een dagje naar Zwolle om met een groepje medestudenten aan een schoolopdracht te werken en heb nog een paar afspraken waar ik jullie volgende week meer over vertel. En o ja, ik moet ook nog aaneen aantal verslagen werken en leren voor mijn tentamens ☹. Wish me luck.

Nieuwe ronde, nieuwe kansen

De afgelopen tijd heb ik weinig aandacht aan mijn blog besteed. Ik ben met veel dingen tegelijk bezig, waardoor het schrijven er een beetje bij ingeschoten is.

Vorige week maandag heb ik een onvoldoende voor mijn autobiografieverslag teruggekregen. Ik vind het moeilijk om over persoonlijke dingen en mijn gevoelens te schrijven en had dus niet verwacht dat ik een heel goed cijfer zou halen, maar een onvoldoende is toch altijd even slikken. Na er even flink van gebaald te hebben, heb ik eerst de feedback van mijn docent eens rustig doorgelezen. Deze was heel nuttig en ik zie zelf ook wel in waarom het verslag niet goed genoeg was. Dat vind ik heel wat van mezelf, want normaal gesproken vat ik feedback vrij snel als kritiek op en schiet dan meteen in de verdediging.

Gelukkig mag ik het verslag herkansen. Het wordt er niet gemakkelijker en zeker niet leuker op, maar ik weet nu wat ik kan verbeteren. Even de schouders eronder en ervoor gaan, dan komt het helemaal goed.

Dinsdag was mijn verjaardag. Ik ben alweer negentien geworden. Het was een erg leuke dag. De appeltaart was erg lekker en ik heb veel mooie cadeaus gekregen. Het enige minpuntje was dat de eerste les dinsdag om halfnegen begon en ik dus op mijn verjaardag om kwart over zes mijn bed uit moest. En dan begonnen we ook nog met bewegingsagogiek. De docent had bedacht dat we kennis moesten gaan maken met wandelcoaching. Fijn, 's Morgens vroeg een paar kilometer lopen. Ik ben toch al niet zo'n sportief type. Mijn klasgenoten hadden er net zo veel zin in als ik. Weinig dus. Het enige dat je in zo'n geval kan doen is er met z'n allen toch maar het beste van maken. Gedeelde smart is halve smart. Gelukkig zat het weer mee en ontstonden er onderweg al snel leuke gesprekken. Uiteindelijk viel het dus allemaal reuze mee.

De rest van de dag was lekker rustig. Ik heb de klas op KitKat getrakteerd. Dat gebeurt dus nog steeds op het hbo :-)

Een jaartje erbij voelt toch altijd weer bijzonder. Je leeftijd komt immers vaak terug als je jaren later iets aan familie of vrienden vertelt, zo van: 'toen ik zo en zo oud was...' Ik ben benieuwd welke mooie dingen me aan mijn negentiende jaar op deze wereld zullen blijven herinneren. Misschien wel dat ik toen mijn eerste bijbaantje vond. Voor mijn gevoel is negentien vrij laat voor een eerste baantje. Ik ben geloof ik ook een van de weinigen in mijn klas die nog geen baantje heeft en er zelfs nog nooit een heeft gehad. De reden dat ik een beetje een laatbloeier ben, is dat het niet zo eenvoudig is om een baantje te vinden als je blind bent. De meeste bijbaantjes, in een winkel, als bezorger of in de horeca, zijn voor mij niet erg geschikt. In mijn tussenjaar kwam ik op het idee om bijles te gaan geven. Uitleg geven is tenslotte iets dat ik goed kan en ik vind het leuk om anderen te kunnen helpen. Bij de meeste bijlesbureaus moet je echter kunnen aantonen dat je student bent. Dat was ik in mijn tussenjaar dus niet. Ik dacht dat advertenties ophangen in de supermarkt misschien iets zou opleveren, maar jammer genoeg kreeg ik geen enkele reactie. Nu ben ik gelukkig wel student. Ik heb me bij verschillende bijlesbureaus ingeschreven. Vanochtend had ik een intakegesprek bij StudyWorks. Mijn beperking werd gelukkig niet als een probleem gezien. Het wachten is nu alleen nog op leerlingen in de buurt.

Open dag

Op 9 november was er open dag bij Windesheim. Samen met een aantal andere studenten heb ik voorlichting gegeven over de opleiding Social Work en Studeren met een Functiebeperking. Er was veel belangstelling. Ik vond het leuk om studiekiezers over mijn opleiding en Windesheim te vertellen. Hopelijk heb ik iets van mijn enthousiasme op hen over kunnen brengen.

Binnen het voorlichtingsteam heerste een gezellige sfeer. Naast het helpen van potentiële nieuwe studenten was er ook tijd om elkaar te leren kennen en lekker te kletsen. Ik vond het vooral leuk om hogerejaars te ontmoeten en te horen hoe zij het vervolg van de opleiding en hun stages ervaren.

Ik vond het ook grappig dat docenten en studenten tijdens een open dag veel informeler met elkaar omgaan dan anders. De afstand tussen docenten en studenten is op het hbo overigens sowieso veel kleiner dan op de middelbare school.

 

Mijn medevoorlichters en ik waren het er unaniem over eens dat de mogelijkheden voor studenten met een beperking op Windesheim heel goed zijn. Waar we het ook over eens waren, is dat ‘Studeren met een Functiebeperking’ vrij heftig klinkt. We vonden ‘Onbeperkt Studeren’ mooier, maar bij die term is het jammer genoeg niet helemaal duidelijk wat ermee wordt bedoeld. Suggesties voor een goed alternatief zijn van harte welkom.

 

Op 25 januari is er weer een open dag. Dus twijfel je nog over je studiekeuze? Kom gerust even langs om de sfeer op Windesheim te proeven.

Tentamens

Twee weken geleden heb ik mijn eerste tentamens gemaakt, voor Sociologie en Mens & Gedrag. Vanwege de extra tijd waar ik recht op heb, mocht ik in een apart lokaal zitten om rustig te kunnen werken.

De tentamens waren geheel volgens afspraak in Word-documenten omgezet. Over de toegankelijkheid hoefde ik me dus geen zorgen te maken. De afbeelding die in een van de tentamens voorkwam, werd voor mij omschreven door de surveillant.

Alles was dus tot in de puntjes geregeld. Een dikke pluim voor de tentamenorganisatie!

De toetsen zelf waren prima te doen. Vooral over Sociologie had ik een heel goed gevoel. Voor Mens & Gedrag had ik wat minder goed geleerd, maar toen ik eenmaal bezig was, ging het wel lekker. Het ging zelfs zo lekker dat ik mijn extra tijd tot nu toe nog niet nodig heb gehad.

Mijn intuïtie heeft me duidelijk niet in de steek gelaten, want ik heb inmiddels een 8,8 voor Sociologie en een 7,2 voor Mens & Gedrag teruggekregen. En ondanks dat ik het echt tot het allerlaatste moment heb uitgesteld, heb ik het ook nog voor elkaar gekregen een 8,3 te behalen voor mijn verslag voor Groepsdynamica. Nu alleen nog wachten op het cijfer voor mijn autobiografieverslag, waarin ik kort gezegd moest beschrijven hoe belangrijke gebeurtenissen in mijn leven mij hebben gevormd tot wie ik nu ben.

Ik houd jullie op de hoogte.

Tijd om te schrijven

Door alle positieve reacties op mijn blog over mijn eerste weken op Windesheim heb ik de smaak van het bloggen te pakken gekregen. Eigenlijk wilde ik al een tijdlang een blog beginnen, maar omdat ik weinig leuke onderwerpen kon bedenken om over te schrijven, is het er tot nu toe niet van gekomen. Mijn studie biedt natuurlijk heel veel mogelijkheden.

 

De link naar mijn bericht over de eerste weken op Windesheim vind je hier:

https://www.windesheim.nl/Home/Studeren/Studeren%20bij%20Windesheim/Studeren%20met%20een%20functiebeperking/Blog%20student%20Daphne

Met mijn blog hoop ik andere jongeren met een visuele beperking te inspireren en motiveren om ook met succes een opleiding te gaan volgen. En het is natuurlijk een prima middel om mijn passie voor schrijven met de wereld te delen.

Veel leesplezier :-)