Thuisblijfmoeder Judith (38): haar verhaal!
Deze week het verhaal van thuisblijfmoeder Judith!
Ik ben Judith, 38 jaar en getrouwd met een zeeman. Ik leerde hem kennen tijdens mijn HBO-studie. Hij deed op dat moment de zeevaartschool. Na het afronden van mijn studie ben ik gaan werken, en dat heb ik gedaan tot een paar maanden terug. We hebben samen 2 jongens van 8 en 10 jaar oud.
Was het een makkelijke/moeilijke beslissing om fulltime te moederen?
Nadat ik in de afgelopen jaren al tweemaal een stevige burn-out had gehad, ging het eindelijk weer goed en had ik een leuke baan als projectleider.
Maar begin dit jaar werd onze jongste zoon ziek. Hij bleek jeugdreuma te hebben. Hierdoor was een hele dag school al een opgave voor hem, laat staan ook nog BSO er achteraan.
Ook merkte ik dat mijn eigen kaartenhuis door de zorgen óm hem en de zorg vóór hem weer dreigde in te storten.
De enige juiste beslissing was toen om te kiezen voor mijn gezin. Ik kon me niet permitteren weer om te vallen. Mijn man is namelijk 6 maanden per jaar van huis, waardoor de zorg van de kinderen grotendeels op mijn schouders terecht komt.
Dus wat dat betreft was de beslissing makkelijk. De kinderen zijn mijn hoogste prioriteit. Wel heeft het even geduurd voordat ik zelf ook gelukkig kon zijn met het fulltime moederschap, en mijn draai kon vinden.
Nu ik merk dat we als gezin de balans hebben gevonden, voel ik me helemaal happy en is mijn eigen energie ook beter dan ooit.
Heb je advies gevraagd?
Nee, dit hebben mijn man en ik echt samen besloten. Vrijwel iedereen reageerde positief, en snapte de keuze die we gemaakt hebben. Sterker nog, een aantal goede vriendinnen hebben mij laten inzien dat het ook echt 'goed' zo is.
Want voor mezelf heeft het even geduurd, voordat ik mijn nieuwe situatie kon accepteren.
'Niet werken' is tegenwoordig bijna een taboe heb ik het idee. Als je mensen ontmoet is ook vaak één van de eerste vragen die ze je stellen: 'Wat doe je voor werk?' Hier heb ik wel een tijdje moeite mee gehad.
Maar nu weet ik dat ik dat het geen keuze uit zwakte, maar een keuze uit liefde is.
Wat vindt je partner ervan? Hoe stond hij in het beslissingsproces?
Mijn man staat 100% achter mij. Hij kan nu onbezorgd gaan varen, wetende dat het thuis op rolletjes loopt en dat het met mij ook goed gaat. De constructie kostwinner-thuisblijfmoeder vindt hij helemaal prima zo. Op deze manier kan hij blijven doen wat hij het liefste doet. Zijn werk is ook zijn passie. Ons gezin is nu gewoon in balans. Op dit moment dan, je weet natuurlijk nooit wat de toekomst nog brengt!
Hebben jullie een nieuwe taakverdeling gemaakt?
De maanden dat hij weg is, doe ik sowieso al alles alleen thuis. En als hij thuis is doen we het gewoon samen, maar dat deden we altijd al. Wel ben ik degene die altijd kookt en er negen van de tien keer 's ochtends uit gaat om de kinderen op tijd klaar te maken voor school.
Toen ik ook nog werkte porde ik mijn man nog wel eens wakker in de ochtend, zodat ik ook een keer op het gemak kon opstaan om naar het werk te gaan. Maar nu vind ik het niet meer dan normaal dat ik dat altijd doe. Op die manier kan hij ook beter bijkomen van zijn werk op zee.
Hebben jullie berekeningen gemaakt om te kijken of de keuze voor het thuisblijfmoederschap financieel uit kon?
Ik had altijd al een duidelijk overzicht van onze financiën in Excel, dus met het veranderen van een paar cijfertjes was dat zo berekend.
Op dit moment probeer ik niet geld bij te verdienen. Wel krijg ik een vrijwilligersbijdrage voor mijn hulp als overblijfmoeder op school. Maar dat zie ik echt meer als een aardige waardering. Ik doe het absoluut niet voor het geld.
Op dit moment probeer ik niet geld bij te verdienen. Wel krijg ik een vrijwilligersbijdrage voor mijn hulp als overblijfmoeder op school. Maar dat zie ik echt meer als een aardige waardering. Ik doe het absoluut niet voor het geld.
Wat vind je er van dat je financieel afhankelijk bent van je partner?
Geen probleem. Als ik ooit weer wil herintreden, verwacht ik ook geen problemen.
Denk je nog weer deel te gaan nemen aan het arbeidsproces?
Dat denk ik wel ja, want ik wil niet achter de geraniums gaan zitten als de kinderen uit huis zijn. Maar waarschijnlijk pas als de kinderen een stuk groter zijn. Het lijkt me ook erg leuk om met kinderen te werken, dus wie weet laat ik me ooit nog wel omscholen! Maar het hoe en wanneer hangt af van hoe de kinderen zich ontwikkelen.
Wat is je grootste uitdaging als Thuisblijfmoeder?
Het huishouden! Voorheen had ik een hulp in de huishouding. Die hebben we opgezegd toen ik stopte met werken. Maar die hulp was altijd zo fijn! Als je dan thuiskwam de ochtend nadat ze geweest was, en het huis was helemaal spik en span, dat was zo heerlijk! Maar goed, ik word er steeds beter in! Al zal schoonmaken nooit mijn hobby worden...
Wat is het leukst aan fulltime moederen?
Er altijd kunnen zijn voor je kinderen. Geen stress om alles geregeld te krijgen. Ze de structuur en rust kunnen bieden die ze nodig hebben. Iemand zei ooit tegen me:
'Je kunt het maar één keer goed doen.'
Een waarheid als een koe, en daar denk ik ook vaak aan. Weten dat ik nu de juiste keuze heb gemaakt, voor mezelf en de kinderen. Dat maakt me echt blij.
Kun je een typische week beschrijven van jou als Thuisblijfmoeder?
Op maandag, dinsdag, donderdag en vrijdag ben ik overblijfvrijwilliger op school. Dan ben ik van 11:30 tot 13:00 op school. Daarnaast help ik ook nog twee keer in de week als leeshulp op school, met kinderen die moeite hebben met leren lezen.
Om half 3 zijn de kinderen uit, en er komen vaak vriendjes mee naar huis. Allebei mijn jongens hockeyen en trainen twee keer in de week. De één op maandag en woensdag, en de ander op dinsdag en donderdag, altijd om 17:30. Dus ik begin die dagen rond 16:00 altijd met koken en om 16:45 zitten we aan tafel, zodat we niet pas heel laat in de avond, vlak voor bedtijd hoeven te eten.
De zaterdag staat ook in het teken van hockeyen, dan hebben ze een wedstrijd.
En verder ben ik altijd bezig met van alles en nog wat!
En verder ben ik altijd bezig met van alles en nog wat!
Wat vind je van het overheidsbeleid dat hamert op arbeidsparticipatie en betaald werk?
Ik heb er zelf niet zoveel last van. Hooguit dat het momenteel een taboe lijkt te zijn om geen betaald werk te doen als moeder. Dat gevoel krijg ik tenminste soms. Dus wat dat betreft zijn we in Nederland wellicht wat te ver doorgedraafd.
Zolang het een bewuste keuze is om niet te werken en er is balans in je gezin, is het gewoon goed lijkt me. Dan kan de overheid wel willen dat er meer vrouwen gaan werken, maar die vrouwen moeten dat zélf ook willen!
En zolang vrouwen die dat inderdaad wíllen de kans ook krijgen, én gelíjke kansen hebben ten opzichte van mannen, dan lijkt het me niet nodig dat de overheid hamert op nog meer arbeidsparticipatie. Ik denk dat in vele sectoren de kansen inmiddels al redelijk gelijk zijn voor mannen en vrouwen. Maar ik weet daar te weinig van om er een goed oordeel over te kunnen vellen...
Hoe voorzie je in sociale contacten?
Gelukkig heb ik voldoende vriendinnen, en ik ben elke dag op school bezig met nog meer andere mensen, dus sociale contacten zijn geen probleem!
Hoe 'laad' je jezelf weer op?
Ik hockey één keer in de week, en daarnaast probeer ik regelmatig te wandelen en hard te lopen.
Een veelgehoord argument voor arbeidsparticipatie is dat je jezelf dan blijft ontwikkelen. Hoe ervaar jij je ontwikkeling als thuisblijfmoeder?
Ik ben blij dat ik na al die jaren van alle ballen in de lucht houden, me even niet meer druk hoef te maken over mijn ontwikkeling, welke competenties ik nog kan verbeteren, etc. En als ik merk dat ik daar wel weer behoefte aan krijg dan zien we dan wel weer hoe we dat gaan invullen.
Hoe zie je de toekomst?
Gezond en gelukkig. Met hopelijk ook heel gelukkige kinderen, die later zullen zeggen dat ik er altijd voor ze was.
Maar laat me nu eerst maar eens eindelijk in het hier en nu leven en daarvan genieten.
Meer weten van thuisblijfmoeder Judith?
Bezoek dan haar blog Just enjoy life.
